Γιώργης Σταυρακάκης "Αν με ξαναγεννήσουνε το λαγουτάρη θα ΄θελα να κάνω "

Ο Γιώργης Σταυρακάκης κουβαλάει μέσα του 60 χρόνια βιώματα και συναισθήματα από τα μουσικά πάλκα. Έχει συνεργαστεί με γνωστούς καλλιτέχνες της Κρήτης, έχει ταξιδέψει με το λαούτο του σε όλο τον κόσμο και όμως δεν έπαψε ποτέ να φέρει τη σφραγίδα της απλότητας.

Μολονότι τον συνάντησα για να φωτίσω τα καλλιτεχνικά του σημάδια , ο ίδιος έδειχνε να μην του αρέσει να παρεμβάλλει στα κομμάτια της καλλιτεχνικής του ζωής και να τα μοιράζεται. Όλο αυτό με έκανε να σκεφτώ ότι η βαθύτερη ουσία κρύβεται εκεί, στο πως νιώθεις όταν έχεις την ευλογία να συναντάς και να συνεργάζεσαι με χαρακτηριστικές και ιδιαίτερες προσωπικότητες και όχι στο τι θα προσθέσεις σε επαγγελματικές σελίδες και προφίλ για να το παρουσιάσεις στους ακόλουθους σου αναμένοντας την αλληλεπίδραση τους. Βέβαια η σωστή και αληθινή μας επικοινωνία με τον Γιώργη Σταυρακάκη κατόρθωσε να φανερώσει εν τέλει πτυχές της ενεργής του πορείας, δίχως όμως ιδιαίτερες αναλύσεις….

Τον Γιώργη τον συνάντησα για μια συνέντευξη που θα αποτυπωθεί στο χαρτί, όμως αποφάσισα τελικά να μοιραστώ μαζί σας και το οπτικό υλικό, μιας και για ασφάλεια είχα το κινητό να καταγράφει τη συζήτηση για να μην ξεχάσω κάτι από αυτά που θα ειπωθούν. Για το οπτικό υλικό ευχαριστώ ιδιαίτερα τον δημοσιογράφο - σκηνοθέτη Γρηγόρη Βερροιώτη που το μόνταρε παρά την όχι και τόσο ευνοική του εικόνα και ήχο. Επίσης ευχαριστώ τον φωτογράφο Γιώργο Κολτσίκογλου που παρόλο που η μέρα ήταν βροχερή φρόντισε να μου παραδώσει τις φωτογραφίες που θα δείτε.

"Εγώ ήμουνα ένας λαουτάρης που ακολουθούσε το λυράρη, ούτε σολίστας ήμουνα, ούτε τίποτα, ήμουνα ένας καλός εργάτης που βοηθούσε το μάστορα. Ο λυράρης ήταν ο μάστορας κι εγώ του κουβαλούσα τη λάσπη ή τα τούβλα και δεν τον άφηνα ποτέ να μου πει φέρε. Πάντα τα είχα στα πόδια του."

Γιώργης Σταυρακάκης

Ο Γιώργης Σταυρακάκης γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στον Κρούστα Μεραμπέλου. Στο καφενείο που είχε ο πατέρας του στο χωριό πήγαιναν οι καλλιτέχνες της τότε εποχής. Μεγάλωσε εκεί, στο μουσικό περιβάλλον του καφενείου, γι' αυτό και μόλις βρέθηκε στα χέρια του κιθάρα κατάφερε από την πρώτη στιγμή να παίξει τον ¨Ερωτόκριτο¨.

Ο Γιώργης αν και αρκετά μικρός θυμάται σε γλέντια του χωριού του τον Μουντάκη με τον Μανιά, τον Σκορδαλό με τους οποίους και συνεργάστηκε μετά από χρόνια αλλά και Καλομοίρη με τον Δημήτρη Τσαγκαράκη. Θυμάται τον πατέρα του να τον αποτρέπει να ασχοληθεί με τη μουσική διότι την εποχή εκείνη ήταν δύσκολο να επιβιώσει ένας καλλιτέχνης αν δεν ήταν αρκετά καλός. Θυμάται επίσης τους χωριανούς του που έπαιζαν βιολί, τα βιολιά κυριαρχούσαν παλιότερα στον Κρούστα.

Για τον ίδιο τα λαούτα που άκουγε στην παιδική του ηλικία ήταν η πυξίδα για τον επαγγελματικό του προσανατολισμό. Στην προσπάθεια του όμως για το καλλιτεχνικό ξεκίνημα στάθηκε και τυχερός. Μετά από τη βοήθεια του Γιάννη Βάρδα ( Λυραρογιάννη ) που τον έπαιρνε μαζί του στα γλέντια, η γνωριμία του με τον Μανουρά τον οδήγησε στην πρώτη συνεργασία του με τον Ψαρογιάννη. Ήταν 1983 τότε και από εκεί κι έπειτα οι δυο τους ταξίδεψαν σε όλη την Ευρώπη με τον Γιάννη Ξυλούρη στη λύρα και τον ίδιο στο λαούτο. Οι μουσικοί τους διάλογοι αλλά και η αγάπη που χτίστηκε αποτύπωσαν τη φλέβα μα και τις καλύτερες στιγμές της καλλιτεχνικής του πορείας.

Δείτε το βίντεο:

Πρώτη φορά εκτός Κρήτης παρέα με τον Ψαρογιάννη

¨Πήγαμε στη Γερμανία οι δυο μας. Εγώ πρώτη φορά εκτός Κρήτης, εκτός Ελλάδας γενικά. Μετά από την πρώτη μας κοινή μουσική εμφάνιση εκεί ο Ψαρογιάννης μετρά τα λεφτά και μου δίνει τα μισά. Κύριε Γιάννη του λέω… όχι Γιώργη παιδί μου, μου απαντά. Έκανα κι εγώ λαουτάρης …¨ Με τον Ψαρογιάννη γυρίσαμε όλη την Ευρώπη. Ήμουν τυχερός και στο επίθετο. Επειδή με λέγανε Σταυρακάκη όλοι λέγανε συγγενείς είναι….

Μετά από τον Ψαρογιάννη ο Γιώργης συνεργάστηκε με γνωστούς καλλιτέχνες όπως το Γιώργη Παπαδάκη, Μιχάλη Καλλέργη, Γιώργο Καλομοίρη, Γιάννη Σταυρακάκη ( Καψή ), Δημήτρη Κουνάλη κ.α.

Τα παλιά γλέντια

¨Τότε υπήρχε σεβασμός στα γλέντια. Ήμασταν βέβαια λίγοι, ελάχιστους καλλιτέχνες είχε ανά νομό. Δεν έχω κανένα παράπονο ούτε από τις συνεργασίες μου, ούτε από τον κόσμο. Είμαι ευχαριστημένος. Έκανα τον κύκλο μου. Πάω και παίζω βέβαια καμιά φορά αλλά δεν παίζω σε γάμους. Σήμερα δυστυχώς έχουνε όλοι μια ταχύτητα. Όλοι πάνε με πέμπτη σε οτιδήποτε. Εγώ είμαι μιας άλλης σχολής που λέει και η μαντινάδα ¨Εγώ μια της παλιάς σχολής και συ σαι της καινούργιας εσύ μπαμπακερή κλωστή κι εγώ βαστάγι βούργιας ¨. Εγώ έχω μείνει πίσω. Δεν πειράζει, δεν με νοιάζει, δεν στεναχωριέμαι. Στεναχωριέμαι απλά ότι μου λείπει. ¨

Από πέρα κι Από πόδε

¨Το cd γράφηκε τυχαία το 2004. Καθόταν ο Τυμπακιανάκης στο studio και έγραφαν κάποιοι άλλοι που έπαιζα λαούτο εγώ και μετά που έφευγαν αυτοί καθόμασταν και παίζαμε για μας. Μια στιγμή μου λέει ο Κωστής ¨τα έχω να τα κάνουμε cd;¨ Έτσι βρέθηκε ο Χαραλάμπης Παρασκάκης, ο Χαρίλαος Παπαδάκης και ο Δαμιανός Μαυράκης το τραγουδήσανε και βγήκε.