Το Αντίβαρο παρουσιάζει την Ισμήνη της γαλλόφωνης Καναδής συγγραφέως Καρόλ Φρεσέτ

Το Αντίβαρο παρουσίασε την Ισμήνη της Καρόλ Φρεσέτ σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου της Αθήνας και την ερχόμενη Δευτέρα και Τρίτη 10 και 11 Φεβρουαρίου ταξιδεύει στο Πολιτιστικό Κέντρο Ηρακλείου ενώ τον Μάρτιο στο 10ο Φεστιβάλ Αντίβαρο στο Ρέθυμνο.

Θέατρο τις Δευτέρες, Ισμήνη της Καρόλ Φρεσέτ

10 και 11/2/2025, στις 21:00

Ειδικός Κύκλος | Θέατρο τις Δευτέρες

Πειραματική Σκηνή

Μέσα στο 2024 επιχειρήθηκε η μετάφραση, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ενός έργου που προέρχεται από το εξωτερικό αλλά έχει καθαρά ελληνική θεματολογία. Η Ισμήνη της Καρόλ Φρεσέτ, με πρωτότυπο τίτλο Ismène, πρωτοπαρουσιάστηκε στη σκηνή την 1η Ιουνίου 2023 στην ''Άνοιξη των Κωμικών'' της γαλλικής πόλης Μονπελιέ από το ''Théâtre de la Remission'' σε σκηνοθεσία της Marion Coutarel. Τον ρόλο της Ισμήνης ενσάρκωσε η Mama Prassinos, ηθοποιός με ελληνικές ρίζες. Στα ελληνικά μεταφράστηκε από τον Δημήτρη Φίλια, Καθηγητή Λογοτεχνικής Μετάφρασης στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Την ίδια χρονιά εκδόθηκε από τις εκδόσεις ''Λιοτρίβι'' και παρουσιάστηκε στο 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Βιβλίου Τρίπολης σε πρώτη πανελλήνια σκηνική παρουσίαση στο Μαλλιαροπούλειο Θέατρο από την ηθοποιό Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη, σκηνοθετημένο από τον Επίκουρο Καθηγητή Θεατρολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, Μανώλη Σειραγάκη στις 19 Νοεμβρίου 2024. Την παράσταση παρακολούθησε η συγγραφέας.

Πρόκειται για έναν εντυπωσιακό μονόλογο, όπου η συγγραφέας δίνει βήμα στην αγνοημένη και περιθωριοποιημένη από τη διεθνή δραματική λογοτεχνία ηρωίδα με σκοπό να βάλει σε μια τάξη τις σκέψεις της, να διατυπώσει κι εκείνη τα επιχειρήματά της για τη στάση της απέναντι στα γεγονότα, να παρουσιάσει τα ελαφρυντικά της για τις βαριές κατηγορίες της υποταγμένης, φοβισμένης και άβουλης αδελφής της τιτάνιας Αντιγόνης. Ο γνωστός μύθος από τον θηβαϊκό κύκλο ξαναζωντανεύει από μια γυναίκα που, έρχεται βέβαια από τα βάθη του χρόνου, αναπτύσσει όμως έναν απολύτως σύγχρονο προβληματισμό. Το έργο αγγίζει με λεπτότητα αλλά και βάθος τις αδερφικές σχέσεις, ένα ζήτημα που πολλές φορές σημαδεύει ανεξίτηλα τη ζωή των νέων ανθρώπων. Μετά την πρεμιέρα η παράσταση συνεχίζει τη ζωή της απευθυνόμενη σε μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων της Αθήνας σε ειδικά κλεισμένες παραστάσεις, σε συνεργασία με το θέατρο ''Σταθμός'', (Βίκτωρος Ουγκώ 55 ακριβώς απέναντι από τον σταθμό Μεταξουργείο, https://stathmostheatro.gr) κατά τις μέρες λειτουργίας των σχολείων.

Η παράσταση διαρκεί 50' και παίζεται χωρίς διάλειμμα.

Βίντεο:

Συντελεστές

Καρόλ Φρεσέτ: Ισμήνη
Μετάφραση στα Ελληνικά: Δημήτρης Φίλιας
Σκηνοθεσία: Μανώλης Σειραγάκης
Σκηνικά - κοστούμια: Κάλλη Καραδάκη
Φωτογραφίες/αφίσα: Κώστας Γκιόκας
Μακιγιάζ: Ελένη Ζουρελίδου
Ερμηνεύει η Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη
Παραγωγή: Αντίβαρο, σωματείο πολιτιστικό, ερευνητικό

Σημείωμα σκηνοθέτη

Η Ισμήνη είναι μια από τις πιο περιφρονημένες μορφές στην αρχαία τραγωδία. Στη θεμελιώδη μελέτη του George Steiner με τίτλο Αντιγόνες, όπου συζητείται εκτενέστατα η χρήση του μύθου, όπως αποκρυσταλλώθηκε στην πασίγνωστη τραγωδία του Σοφοκλή, μετά βίας τής αφιερώνονται μερικές σελίδες που μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Στη σύγχρονη Ελλάδα ωστόσο, βρίσκει επάξια τη θέση της στην Τέταρτη Διάσταση, τη σημαντικότατη συλλογή θεατρικών έργων που έχει γράψει ο Γιάννης Ρίτσος. Ο μεγάλος ποιητής την αφήνει να ξεδιπλώσει την εκδοχή της για τα γεγονότα, μια ζουμερή, παιχνιδιάρικη, ερωτική αφήγηση για το πώς ακριβώς έγιναν τα πράγματα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της σφίγγας, της άτεγκτης αδερφής της και του τυφλού πατέρα. Μισό αιώνα αργότερα, χωρίς να γνωρίζει στο ελάχιστο τον έλληνα ποιητή, η Καναδή Καρόλ Φρεσέτ κινείται στους ίδιους δρόμους: η Ισμήνη της είναι ζωντανή, δυναμική, ισορροπημένη, θηλυκή, σύγχρονη. Η Φρεσέτ τής δίνει επίσης βήμα λόγου, πάνω στη σκηνή ενός θεάτρου, για να μπορέσει να εξιστορήσει, να παίξει, να ξαναζήσει, να ξαναγράψει τον μύθο και την υπόθεση με τα δικά της υλικά. Τονίζει την πολιτική διάσταση κάθε πράξης των ηρωίδων και των νεκρών αδερφών της και με όπλο το χιούμορ και μια ρέουσα θεατρικότητα που φτάνει μέχρι τον θεατρινισμό, αναδεικνύει αυτήν ακριβώς την νέα αφήγηση και πραγμάτευση των γεγονότων της ζωής ενός ανθρώπου σε αρχέγονο χαρακτηριστικό και τελετουργικό από το οποίο δύσκολα μπορεί κανείς να ξεφύγει.